1 maja 2011 r. przestał obowiązywać okres przejściowy, ograniczający dostęp do austriackiego rynku. Można podjąć pracę w Austrii bez ubiegania się o pozwolenie na pracę. Istnieją określone przepisy austriackie, które określają krok po kroku jak poruszać się po austriackim rynku pracy w celu znalezienia zatrudnienia.

Od 1 maja 2011 r. wprowadzona została ustawa o zwalczaniu dumpingu płacowego i socjalnego w Austrii. Przepisy nowej ustawy informują o obowiązku wyrównania poziomu wynagrodzeń dla pracowników nowych państw członkowskich UE ze stawkami wypłacanymi pracownikom na austriackim rynku pracy. Dotyczy to również delegowania pracowników przez zagranicznych pracodawców w celu wykonywania usług w Austrii.

Po przyjeździe do Austrii należy pamiętać, że w celu pobierania w Austrii świadczeń należnych z kraju pochodzenia (np. zasiłek dla bezrobotnych) konieczne jest osobiste udanie się do jednej z siedzib urzędu pracy (AMS) i zarejestrowanie się w nim.

Publiczne pośrednictwo pracy w Austrii nosi nazwę Arbeitsmarktservice (AMS). Przy poszukiwaniu pracy w Austrii można skorzystać z usług świadczonych przez urząd (AMS) – strona internetowa urzędu pracy to:

• www.ams.at

Zadania AMS to poradnictwo zawodowe, pośrednictwo pracy oraz wypłacanie świadczeń z tytułu pozostawania osobą bezrobotną. Wszystkie świadczone usługi są bezpłatne i skierowane do osób mieszkających na stałe lub czasowo w Austrii. Osoby bezrobotne lub szukające pracy mogą się zarejestrować w regionalnym urzędzie pracy właściwym ze względu na miejsce zamieszkania. AMS świadczy także usługi on-line, np. można zarejestrować się w celu poszukiwania pracy w tzw. pokoju pracy eJob-Room. Jest to serwis dostępny zarówno dla osób zarejestrowanych w AMS jak i innych zainteresowanych, także osób, które nie mieszkają w Austrii.

Można za pośrednictwem strony internetowej zarejestrować się w bazie poszukujących pracy Job-Room. Warto także skorzystać z usług doradców zawodowych i wykonać test predyspozycji i zainteresowań zawodowych (w zakładce Berufskompas- czyli kompas zawodowy) lub przejść interaktywny trening ubiegania się o pracę. Przydatne będą także informacje przygotowane przez służby AMS nt. poszczególnych zawodów (BIS), barometr kwalifikacyjny, opisujący trendy i szanse na rynku pracy m.in. ze względu na kwalifikacje, regiony. W urzędzie pracy dostępna jest baza danych poszczególnych zawodów oraz instytucji kształcących, informacje nt. świadczeń wypłacanych przez AMS oraz sposoby ubiegania się o nie).

Szczególnie w obszarze turystyki i rolnictwa oraz leśnictwa istnieje sezonowe zapotrzebowanie na wykwalifikowaną siłę fachową oraz pracowników w charakterze pomocy. Zapotrzebowanie to nie jest zaspokojone przez rodzimych pracowników, dlatego m.in. w rejonie wschodniej Austrii (Dolna i Górna Austria, Burgerland, Wiedeń) poszukiwani są w okresie od wiosny do jesieni pracownicy sezonowi do zbiorów (np. owoców – winogrona, warzyw – szparagi).
W regionach górskich zachodniej Austrii o rozwiniętej infrastrukturze turystycznej pracownicy sezonowi są potrzebni od listopada do marca. Czekają na nich miejsca pracy w charakterze restauratorów, kucharzy, kelnerów, pokojówek, a także na stanowiskach nie wymagających kwalifikacji m.in. do wykonywania prac porządkowych, pomocy w kuchni czy jako pomoc pokojówki.
W branży turystycznej panują szczególne uregulowania prawne, np. specjalne przeliczanie czasu pracy. Dokładnych informacji na temat praw i obowiązków pracobiorców w tej branży można zasięgnąć w Izbie Pracowniczej i Związkach Zawodowych.

Prawo pracy zawiera prawa i obowiązki pracobiorców. Należą do tego m.in. następujące przepisy i uregulowania prawne: dot. pracownika umysłowego, fizycznego, kodeksu pracy, dot. pracowników zatrudnianych, ochrony miejsca pracy, zatrudniania obcokrajowców, wynagrodzeń, równouprawnienia, ochrony macierzyńskiej, urlopu, czasu pracy. Przepisy prawa pracy zawarte są na stronach:

• Izby Pracowniczej – www.arbeiterkammer.at (Praca i Prawo)
• związków zawodowych – www.oegb.at

Rodzaje umów o pracę
Umowę o pracę można zawrzeć: na okres próbny (zazwyczaj 1 miesiąc), na czas określony lub na czas nieokreślony. Prawo pracy wyróżnia: umowy o pracę (Arbeitsvertrag – zawierane między pracownikiem i pracodawcą), umowy między usługodawcą i usługobiorcą (tzw. Dienstvertrag - umowa zlecenie) i umowy dla przedstawicieli "wolnych" zawodów tzw. umowę o dzieło – Werkvertrag. W Austrii tak samo jak w Polsce, umowa na czas określony zawarta po raz trzeci, staje się automatycznie umową na czas nieokreślony.
Jeśli umowa nie została zawarta w formie ustnej, to w momencie rozpoczęcia pracy pracodawca jest zobowiązany niezwłocznie do wręczenia pracownikowi spisanych na piśmie jego praw i obowiązków, okresu wykonywania pracy, wysokości zapłaty itd. Dokument ten nosi nazwę Dienstzettel (karta pracy). Jest on wolny od opłat i służy jako dowód, potwierdzający zawartą wcześniej umowę. W umowie o pracę bądź alternatywnie w dokumencie Dienstzettel zapisane są wszystkie prawa i obowiązki pracobiorcy i pracodawcy.

Czas pracy
Czas pracy zgodnie z prawem wynosi 8 godzin dziennie (czas pracy liczony w sekwencji 24 godzinnej) i 40 godzin tygodniowo (czas pracy liczony w sekwencji od poniedziałku do niedzieli). Umowy zbiorowe obowiązujące w wielu branżach spowodowały jeszcze skrócenie tygodnia pracy (do 38,5 godziny) oraz zapewniły rekompensatę za pracę w nadgodzinach w postaci pieniężnej w wysokości co najmniej 50 % lub niepieniężnej w postaci wolnego dnia.

Urlop wypoczynkowy
Pracownik zatrudniony w ramach umowy ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 5 tygodni w roku, czyli 25 dni pracujących (przy 5 dniowym tygodniu pracy) lub 30 dni roboczych licząc z sobotami (przy 6 dniowym tygodniu pracy). Taki wymiar urlopu obowiązuje także osoby zatrudnione w niepełnym wymiarze czasu pracy. Wymiar urlopu jest większy dla osób pracujących powyżej 25 lat i wynosi 6 tygodni tj. odpowiednio 30 i 36 dni. Częściowego prawa do urlopu nabywa się w pierwszych 6 miesiącach pierwszego roku pracy.

Wynagrodzenie za pracę
Wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od wielu czynników: zapisów prawnych, umów i układów zbiorowych (m.in. ze związkami zawodowymi), regulaminów wewnątrzzakładowych, oraz uwarunkowań indywidualnych. Przeciętne wynagrodzenie brutto wynosi średnio ok. 30 000 euro rocznie, mężczyźni zarabiają średnio 36 470 euro, a kobiety – 24 542 euro. Najwyższe wynagrodzenia są w Wiedniu, natomiast najniższe odnotowuje się w Tyrolu.