Od maja 2011 r. ograniczenia te zostały zniesione dla większości krajów UE, w tym Polski. O pozwolenie na pracę na Malcie w dalszym ciągu muszą ubiegać się obywatele Bułgarii i Rumunii oraz obywatele krajów trzecich.
Na terytorium Malty bez zezwolenia na pobyt można przebywać maksymalnie przez 3 miesiące. Granicę przekracza się na podstawie ważnego paszportu lub dowodu osobistego. Jeśli osoba chciałaby pozostać dłużej na Malcie powinna złożyć wniosek o pozwolenie na wydłużenie pobytu w Departamencie Spraw Obywatelskich i Emigracyjnych (Citizenship and Expatriate Affairs Department). Pozwolenie takie może zostać wydane w przypadku spełnienia przez osobę składającą wniosek szeregu wymagań oraz po udowodnieniu, iż posiada ona zabezpieczenie finansowe zapewniające środki utrzymania.
Rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej na Malcie jest dość łatwe. W tym celu należy dokonać rejestracji w Urzędzie Zatrudnienia i Szkoleń (Employment and Training Corporation - ETC) wysyłając odpowiednie formularze - swój i zatrudnionych pracowników; formularze te można uzyskać w biurach ETC lub pobrać ze stron internetowych ETC: www.etc.gov.mt

Publiczne służby zatrudniania na Malcie -Korporazzjoni ghax- Xoghol u t- Tahrig, Employment and Training Corporation tworzą sieć urzędów pracy - Job Centres. ETC zostało założone w 1990 r. na mocy ustawy rządowej, aby pomagać bezrobotnym i poszukującym pracy w znalezieniu zatrudnienia oraz pracodawcom w znalezieniu najodpowiedniejszych kandydatów do pracy. Ponadto ETC jest odpowiedzialne za organizację kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe oraz warsztatów na temat skutecznych metod poszukiwania pracy dla bezrobotnych i poszukujących pracy.
ETC na swojej stronie internetowej prowadzi bazę ofert pracy online. Istnieje możliwość przeszukiwana jej według branż, zawodu lub regionu. Poszukujący pracy może również, na stronie internetowej ETC, zamieścić swoje CV, które będzie dostępne dla pracodawców poszukujących pracowników i odwiedzających stronę.
Podejmowanie pracy sezonowej na Malcie przez osoby z innych krajów UE i EFTA nie jest obwarowane żadnymi odrębnymi regulacjami.

Większość umów jest zawieranych w pełnym wymiarze czasu na czas nieokreślony. Jednakże coraz częściej są zawierane umowy czasowe, szczególnie w przypadku kadry kierowniczej i pracowników wykwalifikowanych zatrudnianych na okres realizacji projektów. Pracodawca może podpisać z pracownikiem kilka następujących po sobie umów tymczasowych ale musi mieć to wiarygodne uzasadnienie. Po czterech latach nieprzerwanego zatrudnienia w ramach jednej bądź kilku umów na czas określony pracodawca jest zobowiązany do zawarcia umowy o pracę na czas nieokreślony.

Czas pracy
Tygodniowy czas pracy na Malcie wynosi 40 godzin i nie może być dłuższy niż 48 godzin, wliczając w to nadgodziny. Za pracę w godzinach nadliczbowych przysługuje dodatkowe wynagrodzenie. Pracodawca nie może zmusić pracownika do pracy ponad 48 godzin tygodniowo chyba, że uzyska od niego pisemną zgodę na pracę w większym wymiarze godzin.

Urlop wypoczynkowy
Pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze mają prawo do 24 dni urlopu w ciągu roku. Dodatkowo w roku jest 14 dni świątecznych wolnych od pracy. Ponadto pracownik ma prawo do minimum 15 godzin rocznie wolnych od pracy, zachowując wynagrodzenie za ten czas, na potrzeby związane z załatwieniem pilnych rodzinnych spraw. Ogólna liczba wykorzystanych godzin na sprawy rodzinne pomniejsza ilość godzin urlopu wypoczynkowego. Pracodawca może żądać dowodu, który uzasadniałby konieczność udzielania takiego urlopu. Pracownicy pracujący w niepełnym wymiarze czasu pracy również mają prawo do urlopu w wymiarze proporcjonalnym do czasu pracy.

Wynagrodzenie za pracę
Wysokość wynagrodzenia oraz dodatkowe przywileje są również regulowane w układach zbiorowych dla poszczególnych branż.
Za pracę wykonywaną w święta narodowe, niedziele i w nadgodzinach należy się dodatkowe wynagrodzenie. Wyjątek stanowią osoby otrzymujące bardzo wysokie pensje, zwykle dotyczy to kadry wyższego szczebla zarządzania.
Pracownik może również otrzymać dodatki do pensji w formie samochodu służbowego, służbowego mieszkania, pokrycia kosztów dojazdu do pracy czy też dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego. Dodatki takie traktowane są jak przychód i w związku z tym są opodatkowane.